bir sokak lambası gibiydi adam...
başı öne eğik
yalnızca ayaklarını aydınlatan
o zaman dedi kadın
ben de ayağına sürerim yüzümü
ancak böyle çıkarım karanlıktan...
bir sokak lambası gibiydi adam
sırtı evlere dönük
gökyüzüne hiç bakmayan
o zaman dedi kadın
ben de arkanda dururum şu gökdelen kadar yüksek
belki öğrenirsin
nasıldır sana sırtını dönene gülümsemek
bir sokak lambası gibiydi adam
el verdi kadın
şiirin denizine
fener oldu adam
kutsal devrim seçinti
Aralık 2009
2 yıl önce
Güzel felsefik dizelerdi. Adamı da, kadını da, lambayı da kişileştir kişileştirebildiğin kadar. Gerçekten güzeldi...
YanıtlaSilSelamlar...
keşke sırtını dönen kişiler kendilerine gülümseyebildiğimizi anlayabilecek kadar aydınlık olsalardı..
YanıtlaSilgüzeldi..blogunu takip eden şahıs ama İstanbul'dan:)
suskunbiradam; teşekkür ederim. kişiselleştirmek, bazen söylemlerimize üçüncü boyutu katıyor. Bunu yapmayı seviyorum.
YanıtlaSilBuRcynı; (adını yazmak bile zor :)) izlendiğimi bilmek güç katıyor bana. Mesafenin önemi yok diye düşünüyorum. Haklısın, sırtını dönmek, ışıklarını da kapatmak demektir dış dünyaya. Doğru tespit.
beğenisini paylaşan her dosta teşekkürler.
severek okuduğum bırkac blog yazarlarındansın sessz sedasz sekılde seyreyliyorsun ve bende seyredıyorum.bende o kıyısı olan şehırlerdenım :)
YanıtlaSilfener oldu adam hım güzel bitti yazı... insanlar gelırken bazen güzel seyler getiriyo ama ya giderken sankı hersey onlarla gidiyo ama gtmemesi dileğiyle tabıkı yasananlar ...
Çok derin,çok anlamlı adeta insanın kendisini sorgulaması gibi adeta.
YanıtlaSilTeşekkür ediyorum bizimle paylaştığınız için.
Saygılar sevgiler.
Antikacı; yazi ve şiirlerimin beğenildiğini bilmek benim itici gücüm. Yazmak için olmasa da yayınlamak için beni teşvik ediyor. teşekkürler.
YanıtlaSiltufan; bir anda çıkan bir şiirdi aslında, bittiğinde ben de sevdim.kendimi yazıyorum farkındaysanız. aslında tüm öykülerim ve şiirlerim benim hayatımdan bir kaç sahne.